Skończył się okres sierpniowej abstynencji. A gdyby zachować ją na całe życie?

Podobna propozycja wydać się może nieco irracjonalna. Nie napić się piwa do złotej rybki siedząc sobie na plaży? Albo nie próbować wyśmienitego wina na kolacji z żoną? Pytania te- całkiem zasadne- uświadamiają, jak alkohol jest istotny dla zapewne wielu osób. Nie ma przecież w nim nic złego. Czasami urolodzy "przepisują" swoim pacjentom "browar dziennie" dla oczyszczenia nerek. Z kolei wino łagodzi obyczaje. W trakcie biznesowego spotkania nadaje mu jakiejś unikalnej klasy.  Niby wszystko prawda, ale...
W ostatnim numerze periodyku "Psychiatria-pismo dla praktyków" podniesiony został temat marihuany. Autorzy zwrócili w swoich rozważaniach uwagę, że konopie mają w dziejach ludzkości dużo gorszą pozycję niż wspomniany alkohol. Co ciekawe jednak, wg badań, alkohol dużo bardziej uzależnia niż tzw. "Marycha".
Z alkoholem jest jeszcze inny problem. Powszechna akceptacja dla jego stosowania, niejednokrotnie przenika się z dramatami, jakie towarzyszą nadużywaniu alkoholu, bez względu na rodzaj spożywczego trunku. W Polsce przymusowe leczenie związane z uzależnieniem możliwe jest tylko w przypadku alkoholu. Co ciekawe krajowe prawo pozwala leczyć "na siłę" osoby uzależnione od narkotyków, ale tylko, jeśli są niepełnoletnie lub ubezwłasnowolnione. W innym przypadku szybciej pojawi się prokurator walczący z narkotykami, niż psychiatra chcący wspomóc osobę, która nie potrafi sobie powiedzieć „stop!”. . Ale wracając do alkoholu...

Patrząc na ową substancję z perspektywy np. przekazów medialnych, dostrzec można mały zamęt. Z jednej strony widzimy np. reklamy piwa. Zazwyczaj mają one jeden scenariusz. Kilku kumpli spotyka się w barze, by na totalnym luzie napić się wymarzonego, złotego trunku. Z drugiej jednak strony mamy regularnie pojawiające się materiały informujące o śmiertelnych ofiarach wypadków samochodowych, których sprawcą był nietrzeźwy kierowca. Można rzec; Są to incydenty! To prawda, ale obok podobnych depesz dostrzec można materiały informujące o rodzinnych dramatach związanych z piciem alkoholu. Do tego dochodzi trudny do zmierzenia aspekt współuzależnienia, który w zasadzie wyłącznie pojawia się w kontekście alkoholu. Jak wskazuje ks. Grzegorz Polak, z „dostępnych szacunkowych danych wynika, iż DDA (dorosłe dzieci alkoholików- przyp. BK) stanowią około 40 procent dorosłej populacji Polaków”. Wspomniany kapłan, dzieląc się doświadczeniem pracy ze studentami, których rodzice byli/ są uzależnieni od alkoholu dodaje, że „pewna grupa dorosłych dzieci alkoholików zacznie nadużywać alkoholu, część z nich zwiąże się w swoim życiu z osobami uzależnionymi, a inne będą unikać myślenia o tym, co się wydarzyło w dzieciństwie. Niestety według danych uzyskanych z przeprowadzonych badań, prawie połowa DDA nie zdecyduje się na stały, zalegalizowany związek, a wiele zawartych przez nich małżeństw (około 1/3) skończy się rozwodem”.

W tym miejscu wiele osób uznać może, że podobne refleksje są niczym innym niż straszeniem alkoholem, który spożywamy w rozsądnych ilościach nikomu jeszcze nie zaszkodził. Nie chodzi w tym miejscu jednak o rozsiewanie lęku i wpisanie alkoholu na listę substancji zakazanych przez tą lub inną ustawę. Mnie bardziej intryguje inna kwestia. Wyobraźmy sobie bowiem, że ktoś w towarzystwie, na imprezie mówi; Dzięki, ale ja nie piję alkoholu. Natychmiast pojawia się pytanie; Czy nawiedzony?, Może alkoholik? Może bierze leki? Osoba ta odpowiada, Nie, po prostu nie piję.
Paradoks alkoholu, jako zjawiska społecznego polega na tym, iż z jednej strony jest to uwielbiany przez masy trunek. Z drugiej jednak strony określić go można jednocześnie napojem, który, jak żaden inny wiązać się może z bólem i cierpieniem. Ciekawe: alkohol jest normą, która nierzadko prowadzi do patologii, a abstynencja jest „patologią”, która najczęściej prowadzi do normy.