Kobiety są piękne w swojej sprzeczności.

Dawno temu przeczytałam opowiadanie „Serce kobiety” (autor nieznany). Dziś na nowo mi się przypomniało. Znacie?  Jest o tym, jak Pan Bóg stworzył kobietę i przyszedł do Niego anioł i zaczął zadawać Mu różne pytania. Polecam, można znaleźć w internecie.

Kobieta jest tam ukazana jako jedna wielka sprzeczność, ale ta sprzeczność jest piękna. Kobieta za pomocą chociażby jednej łzy potrafi wyrazić tak wiele: radość, smutek, żal, wstyd, rozczarowanie, samotność, cierpienie, dumę.

Kobieta łączy w sobie siłę i słabość, potrafi być wojowniczką i księżniczką, żoną i matką, nauczycielką i uczennicą. Potrafi oddać sprawie całe swoje serce.

Czasami tylko trzeba jej uświadomić i przypomnieć, jak miła i bliska jest Bogu. Wystarczy spojrzeć na Maryję. Bóg ją sobie wybrał. Nie wybrał mężczyzny, ale kobietę. Można powiedzieć stracił dla niej głowę i serce.

Znacie kawał o Bogu, który postanowił udać się na urlop? Poprosił św. Piotra, by znalazł Mu jakieś dobre miejsce na wypoczynek. Św. Piotr zaproponował księżyc. – Wiesz, Piotrze, tam jednak trochę średnio z atmosferą. Może jakieś inne miejsce? Apostoł myśli, myśli i zaproponował ziemię. – Wiesz może lepiej nie.... Spodobała mi się tam dawno temu pewna Żydówka, a ludzie do tej pory o tym gadają!

Oj, gadają i będą gadać. W końcu wielkie rzeczy uczynił jej Wszechmocny.

W twoim życiu Bóg także pragnie działać, czynić wielkie i wspaniałe rzeczy. Chce ci pokazać, że jesteś bliska Jego sercu. Jesteś jego ukochaną córką. On zna twoje serce, wie co w nim skrywasz. Pozwól Mu je uzdrowić, jeśli jest smutne. Pozwól Mu wlać w nie radość i miłość, o jakiej nawet ci się nie śniło.

Myśl na dziś: "Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy" (Łk 1, 46-47).