Jest w Ewangelii taka przypowieść, której pozytywnym bohaterem jest szuja, oszust i złodziej. Facet nie dość, że za jakieś przekręty został zwolniony z pracy, to jeszcze zanim z niej odszedł wyprowadził majątek z firmy, żeby się ustawić na przyszłość. A Jezus go chwali! :-o (por. Łk 16, 1-8)

Chwali go za zdolność radzenia sobie w zmieniających się okolicznościach, za zmysł twórczego rozwiązywania problemów i za determinacje w dążeniu do celu.
 Bo to jest godne pochwały. Tak, cel miał przyziemny i metody niecne, ale był twórczy, pomysłowy i oryginalny. Nie siadł na ziemi i nie zaczął biadolić nad losem okrutnym, że go z roboty wylali, ale zaczął kombinować jak sobie w tej sytuacji poradzić.
 I o to chodzi.
 O innowacyjność. Nieschematyczność myślenia. Zdolność do zmiany  myślenia wobec zmieniających się warunków.
 I nie chodzi jedynie o słynną radę P. B. Komorowskiego, że "trzeba zmienić pracę i wziąć kredyt". Jezus tę przypowieść mówi w kontekście celu ostatecznego - zdobycia Królestwa Bożego. O to trzeba powalczyć. Nie siłą mięśni, ale właśnie strategią. Własną, osobistą strategią, dostosowaną do zmieniających się okoliczności życia. Bo każdy jest inny i musi znaleźć swój sposób. Świętych bowiem nie produkuje się seryjnie.
 Owszem, można poprzestać na narzekaniu, że świat jest zły i laicyzowany, albo marzyć, że gdybyśmy żyli gdzie indziej i kiedy indziej i w ogóle indziej (to słowo-klucz, który otwiera drzwi do ucieczki od rzeczywistości), to byśmy mogli zwiele zdziałać i zostać świętymi, a tak, to kicha i... kamieni kupa. Jednym słowem, szału nie ma. 
 Ale ten system do niczego nie prowadzi.
 Wszystko mozna i trzeba wykorzystać jako potencjalną szansę, okazję. Wystarczy trochę innowacyjnego zmysłu, by popatrzeć na te same okoliczności od innej strony. Bo wszystko ma tę lepszą stronę. Gdyby jej nie było, Bóg nie dopuściłby do tej całej sytuacji. On liczy na naszą innowacyjność.
 

To co? Marzymy o indziejszości czy bierzemy się za innowacyjność?