Przyszło kilku facetów z autorytetem, pieniędzmi i władzą i... padli na kolana przed dzieckiem ubogiej rodziny. Wywrócili w ten sposób cały porządek tego świata,

gdzie biedni mają klękać przed bogatymi, poddani przed władcami, a małoznaczący przed tymi, którzy są "kimś". Porządek świata, w którym trwa nieustanna walka o to, kto przed kim. Świata, gdzie każdego dnia ktoś jest wynoszony do rangi bóstwa i ktoś jest zrzucany z piedestału przez konkurencję.

To nie jest dobry porządek.

Dlatego Mędrcy, burząc zastany układ, zaczęli przywracać prawdziwy ład. 

Bo klęka się przed Bogiem. I tylko przed Nim.

Chociaż to trudne do pojęcia dla nas, ludzi ukąszonych pokusą pychy, to człowiek odzyskuje swoją prawdziwą godność, właśnie wtedy, gdy upada na kolana przed Bogiem. Bo w głębi duszy każdy z nas tego potrzebuje. 

Jesteśmy ludźmi. Aż i tylko. Jesteśmy wspaniali i piękni, ale pomimo naszych niewątpliwych osiągnięć cywilizacyjnych, nie sprawdzamy się w roli Boga (Bruce już o tym wie. patrz: "Bruce Wszechmogący" :-)). Jak mówi Pismo: "Nie możemy nawet jednego włosa uczynić czarnym lub białym" (Mt 5,36) (no, nie do końca, bo kobiety to potrafią :-)). Dlatego potrzebujemy podać się pod panowanie prawdziwego Boga, któremu możemy zaufać i oddać siebie w poczuciu bezpieczeństwa. 

Potrzebujemy Pana, by nie stać się ofiarą jakiegoś bożka, który nas poniży i wyzyska.

Gdy klękasz przed Bogiem, nie poniżasz siebie, a jedynie uznajesz Jego niewąpliwą przewagę. To dowód zdrowego rozsądku i właściwa ocena sytuacji.

Ale jeśli klękasz przed drugim człowiem/przed sobą lub przed innymi stworzeniami, robisz z siebie głupka.

Bo wobec ludzi jesteś równy, co do godności, a wszystkie pozostałe stworzenia powinny ci służyć (co nie daje prawa do wyzysku, ale zakłada z naszej strony opiekę i odpowiedzialność).

Zatem Bóg ponad nami, ludzie obok, a reszta dla nas. To jest porządek.

A zaczyna się on od pokłonu oddanego Bogu.

 

P.S. może teskt o Mędrcach dwa dni po Trzech Królach, to sporo za późno w czasach, gdzie news żyje tylko przez jedną chwilę, ale co zrobić, gdy, jak mówi Kierkegaard "żyje się do przodu, a rozumie się do tyłu"...