#40 Dziękuję, że wbrew nadziei uwierzyłeś Nadziei

Ojcze Franciszku, Chociaż o Tobie samym nadal tak niewiele wiem, chociaż Twoje słowa są dla mnie często tak trudne, to dziękuję, że dałeś mi się lepiej poznać w dziełach, do których Cię Dobry Bóg powołał. Dziękuję za odnalezienie radości w posiadaniu siebie poprzez dawanie siebie.

Za doświadczenie bezinteresowności od innych, naukę życia bez troszczenia się zbytnio, zaufanie, że Pan Bóg się wszystkim zajmie. Dziękuję za to, że Ruch, którego jesteś Ojcem, zmienił mnie, wychował mnie, zdefiniował, wpłynął na wiele decyzji - tych ważnych i tych mniej ważnych. Dziękuję, że to tutaj poznałam Chrystusa, Niepokalaną, prawdziwe oblicze Kościoła, najlepszych przyjaciół, męża i prawdę o samej sobie. Dziękuję Ci za to, że wiele lat temu, w pewnej celi na Mikołowskiej, pośród bólu, strachu i ciemności - wbrew nadziei - uwierzyłeś Nadziei, zobaczyłeś Światło i dałeś się poprowadzić. Pewnie nie wiedziałeś, że ta decyzja wpłynie tak bardzo nie tylko na Ciebie, ale na tysiące ludzi, również na mnie. Za to wszystko - dziękuję Ci Ojcze Franciszku Blachnicki! Wstawiaj się za nami! - Justyna