A każdy wierzący Bogu po Chrystusie, ma większe możliwości niż Jan.

Syn włączył na cały regulator jakąś piosenkę disco-polo.

– Musisz słuchać takich głupot? – zareagowałam.

– Są w niej są akcenty biblijne – ripostował mój drągal.

– Akcenty biblijne? – odezwał się w bezbrzeżnym zdumieniu Franek.

– Nie słyszysz, ona jest "ubrana w strój Ewy” – zarechotał potomek.

Jeżeli człowiek traktuje swoją religijność jak „akcent”, nie zrozumie dzisiejszej ewangelii i czytania. Nie przyjdzie mu do głowy, że z Bogiem pod rękę można mieć power jak „młockarskie sanie, nowe, o podwójnym rzędzie zębów”. Że można zmłócić i pokruszyć góry problemów.

Jezus zawstydza mnie w ewangelii zdaniem o Janie Chrzcicielu: „Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on”. Czyli że każdy wierzący Bogu po Chrystusie, ma większe możliwości niż Jan. Jan musiał mieć moc, bo umiał wskazać błąd i przemówić do rozumu nawet niektórym faryzeuszom. Ludzie lgnęli do niego z całego Izraela, choć wiedzieli, że wie o nich nawet to, co starają się ukryć. On przygotowywał serca na przyjście Pana, pomagał rozumieć, na czym polega błąd i jak bardzo jesteśmy niegodni przyjścia Boga. Dziś mam Pana w konfesjonale, mogę się Nim karmić, spożywać Jego ciało i Jego słowo. Mogę prosić o wypełnienie Jego Duchem, bo spełnienia tej prośby nikomu nie odmówi. W Duchu Świętym przebrnę przez to życie wypełniona Bożą mądrością. Kiedy będę jednak traktować Boga, z jego liturgią, nabożeństwem, jak akcent kulturowy, a jego Słowo jak stek niezrozumiałych przypowieści, będę jak nowe młockarskie sanie na złomowisku. Albo jak piosenka, której celem jest namieszać w głowie bzdur i zostawić z całym bałaganem życia. Amen.