...i wyszły na spotkanie oblubieńca – czytam i wyobrażam sobie sytuację.

Jedne miały serca radosne, promieniste, a drugie makijaż. Te w charakteryzacji nie wiedziały skąd się spodziewać Pana, bo Go nie znały. Nie miały serc nastawionych na Niego, lecz na siebie.

W końcu panny rozsądne mówią im: „Idźcie se chociaż o Nim poczytać”. W czasie, gdy poprawiały tapetę, przeglądając się w szybie księgarni, przyszedł Oblubieniec.

Wpuścił na ucztę weselną i uściskał pięć serdecznych swoich przyjaciółek. Wtem rozległo się pukanie do drzwi i proszący głos: „Panie, panie, otwórz nam”. Lecz on odpowiedział: „Zaprawdę powiadam wam, nie znam was”. Bo Bóg widzi serca. Amen