Jezus mówi: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie”. 

No i co tu takiego przejmującego?  

A to, że jeśli mam się za wierzącego, to powinny mi towarzyszyć znaki wiary.  I powinnam w imię Jezusa choć raz wyrzucić złego ducha, powinnam nowym językiem wysławiać Boga, nie powinnam się bać zagrożeń, a nadto na chorych powinnam kłaść ręce i wzywać mocy zmartwychwstałego Jezusa, by odzyskali zdrowie. 
To nie jest zalecenie dla kapłanów, ale dla tych, którzy wierzą. 

Jaka jest moja wiara? I w jakim myśleniu o pobożności żyję, jeżeli nigdy tego nie próbowałam? Jeżeli nie zdaję sobie sprawy, do czego Jezus mnie zaprasza?
Teraz organizujemy kurs Alfa. Rekolekcje w czasie pandemii. Żeby się nie bać zagrożenia i straty, trzeba wierzyć Słowu Boga bardziej niż ponoć zdrowemu rozsądkowi. A ono nas umacnia i zapewnia, że Bóg przygotowuje wielkie rzeczy dla wszystkich, którzy przyjdą. 

Chwała Bogu za wszystkich ludzi zawierzenia, dla których Słowo jest ważniejsze od ludzkiego mędrkowania. 

Kurs ten jest okazją do tego, byśmy mogli tak jak ongiś uczniowie kłaść ręce na tych, którzy się źle mają. I cieszymy się, bo imię Jezusa jest naprawdę mocne. Byliśmy świadkami uzdrowienia barku (Rysiek z Chwałowic), nogi (moja parafianka Agnieszka z bolesnym zwichnięciem), odzyskania płodności (Justynka), uratowania rozpadających się małżeństw, bo mieliśmy odwagę uwierzyć, że ta waśnie ewangelia nie kłamie. 

Chwalmy i wywyższajmy Go na wieki.