O tym gdzie jest mój skarb, najlepiej można się przekonać na Mszy świętej.

„Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje”. O tym gdzie jest mój skarb, najlepiej można się przekonać na Mszy świętej. Jeżeli traktuję ją jak zło konieczne, a podczas czytania najważniejszych słów wypowiedzianych w dziejach świata mój duch błądzi po galeriach i rozpatruje wydarzenia z dnia, Bóg siedzi w kącie w moim domu.

„Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie rozświetlone. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności” – mówi Jezus w dzisiejszej ewangelii. I nie jest to zachęta do odwiedzenia okulisty.

Dwa dni temu poszłam z dziećmi na zakupy i „nawydarzało się” tyle sytuacji, że do wieczora nie potrafiłam sobie dać rady z myślami „skąd się taka reakcja u nich bierze” i czy ja dobrze zareagowałam. Następnego dnia czytam w książce „Kwiatki księdza Dolindo” o tym, jak zachował się, gdy weszła do jego pokoju zaniedbana z powodu sytuacji rodzinnej kobieta.

– Jak pięknie jesteś dzisiaj ubrana, mój aniołeczku! – wykrzyknął Dolindo z radością. W tym dniu akurat była ubrana gorzej niż zwykle, ale miała w sobie jakieś światło. Była skrupulantką i tego dnia zadręczała się, że się źle spowiadała. Po tym niezwykłym powitaniu serce kobiety całkowicie się uspokoiło, bo dotarło do niej, że to, co Dolindo powiedział, odnosiło się do „ubrania łaski”, a nie do skromnej sukienki.

Paweł w liście do Efezjan mówi o „światłych oczach serca”. Cóż to takiego? Prosi: „aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca tak, byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych”.

Zdrowe oko to takie, które potrafi patrzeć na życiowe sytuacje przez pryzmat Bożego światła. Widzieć więcej, przeniknąć to, co zewnętrzne. Po co mi zakupy, nowe kiecki, buty do piłki nożnej, kiedy nie żyję w łasce uświęcającej. Kiedy rodzina kłóci się i poniewiera z powodu rzeczy do nabycia, to znaczy, że trzeba zostawić zakupy i iść pomyśleć nad tym, co jest w moim życiu skarbem. Łaska uświęcająca, archaizm czy rzeczywistość. Łaska – coś nieistotnego czy „bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych”.