Gdybyśmy dosłownie potraktowali słowa Chrystusa, tylko niemowlęta byłyby pełnosprawne. 

Dawno, dawno temu, po jakiejś wywiadówce wyszło, że dzieci wysyłają sobie pornosy na komórki. Traktowały to jak żart i obdarowywały co świętszych. 
W starożytnych osadach, które widziałam, pośród ruin walało się mnóstwo charakterystycznych kamieni z wydłubanymi uchwytami. Każdy dom miał kamień młyński. Nie było człowieka, który by nie znał jego wagi. Musiały działać na wyobraźnię słowa Chrystusa: „kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu lepiej byłoby kamień młyński uwiązać u szyi i wrzucić go w morze”.
W Mądrości Syracha dziś czytamy: 
„Nie daj się uwieść żądzom i sile, by iść za zachciankami swego serca. (...) Nie mów: «Zgrzeszyłem i cóż mi się stało?(...) Nie mów: «Wielkie jest Jego miłosierdzie, zgładzi mnóstwo moich grzechów! U Niego bowiem jest miłosierdzie, ale i gniew, a na grzeszników spadnie Jego zapalczywość”.
Nie mów: „Aaa, to Stary Testament, Chrystus wszystkich odkupił”. Odkupił, ale też jasno przedstawił: „Jeśli twoja ręka (oko, noga) jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony”.
Nie ma człowieka, który by nie widział, czego widzieć nie powinien, albo który by nie zrobił czegoś, czego się robić nie godzi. Gdybyśmy dosłownie potraktowali słowa Chrystusa, tylko niemowlęta byłyby pełnosprawne. 
Kiedy patrzyłam na te młyńskie kamienie w Kafarnaum, Magdali, Betsaidzie, myślałam sobie: Chrystus nie żartował.