Wielu złączenie serca z Bogiem zapewniło wieczny lifting.

Ciekawe kiedy Abraham rozradował się z tego, że ujrzał „dzień” Jezusa? Może wtedy, gdy pomimo obietnicy, że będzie ojcem mnóstwa narodów, stał nad swoim jedynym synem na górze Moria, by złożyć Go Bogu w ofierze? Może wtedy usłyszał od anioła, który wstrzymał mu rękę z nożem, że narodzi się syn Boga, który poniesie ofiarę za wszystkich ludzi. Jak bardzo musiał się uradować.
Inne dziecię się narodziło, by nieść na swoich plecach drewno na górę, innemu przebito włócznią bok. 
Niezwykle szczęśliwa okoliczność. Koniec wiary, że moje istnienie, harówka, żyłowanie, strajk, cierpienie kogoś zbawią. Zbawienie świata nie jest na ludzką miarę, ale na Boską.
Faryzeusze nie potrafią pojąć słów Jezusa: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ktoś zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki”. To „na wieki” staje się nie do pojęcia. Ale czy to, że czegoś nie pojmuję, znaczy, że tego nie ma?
Bardzo trudno uwierzyć na słowo. Bo tak jest i już. Być może dlatego pojawiają się ludzie, których ciała bez specjalnych zabiegów utrzymują po śmierci wieczną świeżość.
Dziś przeczytałam, że w ramach procesu beatyfikacyjnego odgrzebano ciało Carla Acutisa. Przystojnego jak jasny piernik młodzieniaszka, zmarłego na białaczkę w 2006 roku. Jego ciało znaleźli w nienaruszonym stanie. Podobnie jak ojca Pio, Bernadety Soubirous, Andrzeja Boboli, Pier Giorgio Frasattiego i wielu innych, którym złączenie serca z Bogiem zapewniło wieczny lifting :)