Ta światłość, która wczoraj rozjaśniała telewizory w Europie, była znakiem Boga, który jak „ogień złotnika” wytrawi nasze życie z pozorów. Z pozorów świętości, pozorów chrześcijaństwa.

Dziś Jezus słyszy z ust Piotra: „Życie moje oddam za Ciebie!”. Odpowiedział Jezus: „Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz”. 
Płonie katedra paryska, wielu koneserów sztuki ma złamane serce. Wielu miłośników tej budowli płacze, bo odbiera tę tragedię jako znak zaprzepaszczenia tej niezwykłej relacji, jaką może mieć człowiek ze swoim Bogiem. 
Bóg jest Bogiem wszystkiego, co się dzieje. W dymach pogorzeliska snuje się fragment Izajasza o tym, jak Bogu obrzydły nasze święta, kult budowli, święta i uroczystości przeżywane dla samej tylko święconki, która gromadzi tłumy ludzi z koszyczkami nie pojawiających się na Eucharystii. 
Katedry gotyckie zostały wymyślone przez jednego z opatów francuskich, by pokazywać światu, że Bóg jest światłością. Po to wykuto w masywnych murach ogromne okna, wypełniono je witrażami, by lud wierny wiedział, że ich życie oświetla światłość Boża. Potomkowie budowniczych omal nie zrównali ich z ziemią na fali „oświecenia”, że Boga nie ma. 
Ta światłość, która wczoraj rozjaśniała telewizory w Europie, była znakiem Boga, który jak „ogień złotnika” wytrawi nasze życie z pozorów. Z pozorów świętości, pozorów chrześcijaństwa.
Słowa dzisiejszego Izajasza są pytaniem o kondycję tej świątyni, którą ja jestem. Żebym wiedziała, po co się pojawiłam. 
„Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie.(...) A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. A mówił: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą (...)! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi»”.
Rozżarz, Panie, w nas ogień Ducha Świętego. Ty, który w trzech dniach odbudowałeś świątynię swojego ciała, usłysz niosący się po Sekwanie śpiew płaczących chrześcijańskich niedobitków i odbuduj Kościół. Amen.