Kiedy czytam słowa Jezusa wypowiadane do Ojca: „Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania”, przypomina mi się ta sytuacja domowa. Mąż prasuje, ale chwała z wykonanej roboty na mnie spada tak czy siak.

Franek z lubością przypomina pewien dzień, kiedy dane mu było uprasować koszulę. Przechodząc koło niego rzuciłam: „prasuj dokładnie, żeby ludzie nie powiedzieli, że jo nie umia prasować :-)”
Kiedy czytam słowa Jezusa wypowiadane do Ojca: „Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania”, przypomina mi się ta sytuacja domowa. Mąż prasuje, ale chwała z wykonanej roboty na mnie spada tak czy siak.
Jezus oddaje za nas życie, ale nie robi z siebie męczennika. Nie wypełnia kościołów boski wyrzut: Ty nędzna grzeszna kreaturo, jak mnie przez ciebie bolało. Nie przypisuje sobie chwały za to, co wycierpi, ale Ojcu, który jest źródłem, z którego wypływa Jego miłość do ludzi. 
Wykonywane czynności domowe są źródłem nieustannych marudzeń. A może by tak za wszystko co robię, niezależnie od krwawicy i wylanego potu, oddać Bogu chwałę? Zamknąć dziób na wszelkie „to przez Ciebie mam tyle roboty” albo „ty nigdy za sobą nie posprzątasz”. By całe ludzkie działanie było jedną wielką pieśnią uwielbienia dla Boga, który jest źródłem miłości wzajemnej. Amen