Uczniowie w szkole się buntują: Proszę pani, ale oni są na goooołoooo! No są na goło, ale niekoniecznie wesoło.

Kiedy w piątki poszczę o chlebie i wodzie, i zgrzytam przy tym zębami, Franek zakazuje mi takiego postu. Wściekając się na wszystkich już odebrałam swoją nagrodę w postaci pomnika ku czci własnego cierpiętnictwa. 
Podobne cokoły buduję, kiedy wywijam przed Panem rękami niby to w uwielbieniu, a właściwie tylko po to, by się sukienka ładnie układała i by mile podłechtane było poczucie własnego wdzięku nie tylko przed Panem. 
Trzeci przykład, przedstawiony przez Jezusa w dzisiejszej ewangelii, to poczucie swojej wielkości, swoistego posiadania na koncie dobrych czynów przy dawaniu jałmużny. Dziesięcina, pomoc finansowa, funkcjonuje w naszej wspólnocie i chwała Bogu, że tę płaszczyznę w nas Bóg uaktywnił, ale biada temu, który by na własnej hojności wznosił swoją chwałę. „Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie” – mówi Jezus do narodu, który w lichwie upodobał sobie. Dziesięcina jest dziesiątą częścią moich zarobków, traktuję je jak pieniądze samego Boga. Jeżeli wspomagam kogoś nimi, nie wydaję własnych zarobków, a Jego. Zresztą jak się patrzy na obraz „Sąd Ostateczny” Memlinga, to widać z jakimi zasobami idziemy w wieczność. 
Uczniowie w szkole się buntują: Proszę pani, ale oni są na goooołoooo! No są na goło, ale niekoniecznie wesoło. Nic nie wniosę w zaświaty z tego, co tutaj dostałam. Nie będzie diademu z hojności, płaszcza utkanego ze zdrowasiek czy heroizmu poszczenia. Jeżeli udaje mi się pościć, obdarzyć, modlić się bezinteresownie, to jest to i tak cud Jego obecności w moim życiu. Moje oddanie Jemu sprawia to, jak sieję: czy skąpo, czy hojnie. „Kto skąpo sieje, ten i skąpo zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg”. 
Chwalmy i wywyższajmy go na wieki.