Dlatego święci triumfy powiedzenie „wszyscy tak robią” a nie przekonanie, że w tej sferze możemy być, dzięki Bogu, święci i nieskalani.

Jeżeli Bóg nie jest dla mnie kimś osobistym, osmotycznie współistniejącym, to zadanie jakie stawia przede mną święty Paweł jest nie do wykonania: „wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty, aby każdy umiał utrzymywać własne ciało w świętości i we czci, a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nie znający Boga poganie”. Jeżeli Bóg jest dla mnie jak przyjaciel, nauczyciel, mistrz, to jeszcze za mało by poradzić sobie z obsesją namiętności. Dlatego święci triumfy powiedzenie „wszyscy tak robią” a nie przekonanie, że w tej sferze możemy być, dzięki Bogu, święci i nieskalani. Świat wydaje się nakręcony na doznawanie rozkoszy. Nawet reklamy armatury łazienkowej ociekają golizną. Preferencje seksualne mają wyznaczać płeć, traktując ciało ludzkie jak przyrząd do nieskończonych kombinacji przy możliwościach współżycia. Wola ludzka nie podoła temu wyzwaniu dopóki nie zaistnieje sytuacja podobna do tej, z jaką mamy do czynienia przy zawirusowanym komputerze. Mogę się przekonywać, że mój organizm może funkcjonować z wirusem pożądliwości, a nawet mieć wrażenie, że funkcjonuje wspanialej, do momentu kiedy w moim myśleniu, postrzeganiu świata, zainteresowaniach nie zakróluje jedna wielka „dupa”. Kiedy zapragnę odwirusowania, chrześcijaństwo jest jak szybkodziałająca aplikacja do obsługi zdalnego pulpitu – AnyDesk. Bóg - administrator - bierze moją zgodę jak kod dostępu i wchodzi w rzeczywistość zanieczyszczonego organizmu, ze swoją wiedzą o mnie, o mechanizmach, które pozwoliły zalęgnąć się plugastwu, o mojej tęsknocie za miłością prawdziwą i naprawia zdalnie moją duszę jak nasz znajomy Krzysztof, nasz komputer.
Dziś ewangelia o dziesięciu pannach, które z lampami o różnym stanie oliwy czekają by wejść na ucztę. Pomyślałam sobie: Kule, znowu! Przecież niedawno była. Ale w kontekście dzisiejszego pierwszego czytania lampę w rękach panny zobaczyłam jak jej duszę, która dba o to by napełnić się Bogiem. Napełnić się Bogiem nie po to, by umierać z tęsknoty za doznaniami, których mi Bóg odmawia, ale po to by wejść na imprezę nad imprezami. W świat miłości wzajemnej, życzliwości i świadczonego nawzajem dobra. Amen.