Na tej to uczcie zdarzyła się rzecz, która nie była wytworem pijackiego amoku.

Znam określenie „uczta Baltazara”. Funkcjonuje jeszcze jako skrótowy opis imprezy na najwyższym poziomie. Dziś księga Daniela przypomina, że była to uczta, na której zszargano wszelkie świętości. Zastawa stołowa pochodziła z świątyni Jerozolimskiej. A biesiadnicy wychwalali pod niebiosa bożków. Na tej to uczcie zdarzyła się rzecz, która nie była wytworem pijackiego amoku. Król zobaczył rękę piszącą na ścianie: Mene, tekel, ufarsin.
Daniel odczytał te słowa i wyjaśnił pretendentowi do tronu: „Mene - Bóg obliczył twoje panowanie i ustalił jego kres. Tekel - zważono cię na wadze i okazałeś się zbyt lekki. Ufarsin - twoje królestwo uległo podziałom; oddano je Medom i Persom" (Księga Daniela 5, 26-28).
Zaufanie Bogu ma swój ciężar. Życie prowadzi czasem przez bogactwo, a czasem przez prześladowanie, upadek, rozbicie rodziny i nienawiść środowiska. I jak mówi Jezus w dzisiejszej ewangelii, jest to okazja do składania świadectwa. Do tego, by w każdym położeniu błogosławić tego, który rządzi światem.
Wcale to nie jest łatwe. Nie dalej jak wczoraj wkurzałam się i planowałam zachować jak ta ręka-widmo, która wieszczy upadek dla lekkomyślnych :-). Na szczęście mieliśmy modlitwę wspólnoty, na której wychwalaliśmy Króla Wszechświata, który oprócz sfer niebieskich ma uwagę na każdego z nas. Stałam wśród ludzi, którym Boże królowanie odmieniło życie. Wykatapultowało z alkoholizmu, rozpadów, depresji, autodestrukcji i czego tam jeszcze.
Wychwalaliśmy Boga i każdy wiedział, co mówi, bo miał za co.