Koleżanka mówi mi kiedyś: „Miałam taki fajny dzień, szłam sobie korytarzem, aż tu nagle idzie Maryśka i mówi: «Grażynko stało się coś, tak jakoś źle wyglądasz?»”.

Grażynka była typem depresyjnym. Rano siadała na oknie, długo wpatrując się w dal.
– Co ona tak siedzi? – dziwiły się koleżanki z roku.
– A ja się cieszę, że ma nogi na parapecie wewnętrznym – pocieszała ich ta, która z nią mieszkała.
Słowa mają moc. Zwykłe powitanie: „Pokój temu domowi!”, jeśli trafi na człowieka godnego pokoju, ma moc obdarzyć pokojem.
Pokój Wam wszyscy, których spotkam. Niech Was Bóg błogosławi i uzdolni do siania pokoju tam gdzie trwa wojna. Amen