Jednak całe to moje wychwalanie psu na budę, jeśli jest ktoś, komu nie przebaczyłam.

Ty, który utrzymujesz planety na swoich torach i znasz szlaki moich dzisiejszych ścieżek, bądź uwielbiony.  Wysławiam Twoje święte imię i cieszę się moim Stwórcą. Ulepiłeś mnie w łonie mej matki, ale też każdego dnia stwarzasz mnie na nowo swym Słowem. Ono jest jak ojcowska dłoń, którą ujmuje mnie i prowadzi, chroni, przywraca przytomność. Dziękuję Ci za Twoją miłość do mnie, za nieustanne zainteresowanie stanem mojego serca i duszy. Utrzymuj mnie przy sobie, bym mogła przeżyć ten dzień blisko Twojego miłosiernego serca. Wywyższam Cię, bo Jezus nieustannie to robił. Bo On uczy, jak ważne jest to, by każda chwila była po twojej myśli, Tato. By spełniał się ten plan, który dla mnie zamierzyłeś. By rozrastało się Twoje królestwo.

Jednak całe to moje wychwalanie psu na budę, jeśli jest ktoś, komu nie przebaczyłam. Kiedy nienawidzę, kiedy pluję, kiedy nieustannie wyciągam czyjeś grzechy. Zranienia bolą, ale biada mi, jeśli nie dopuszczę do nich Twojej łaski.

W Imię Jezusa przebaczam o poranku wszystkim, którzy mnie zranili. Przebaczam rodzicom, rodzeństwu, kolegom, koleżankom, małżonkowi, dzieciom, ale i tym ze świata polityki, którzy zawiedli moje nadzieje, którzy prowadzą społeczeństwo w stronę diabelskich rozwiązań. Przebaczam tym, którzy obok mnie kichną. Przebaczam tym, którzy modlą się inaczej, wierzą inaczej albo nie wierzą wcale, żyją zachłannie i egoistycznie. Przebaczam tym, którzy nie słuchają tego radia co ja i tym, którzy słuchają go za głośno.

Przebaczam wszystkim raniącym mnie na przestrzeni mojego życia, bo żyjąc w nieprzebaczeniu niemożliwym jest kochać. I proszę o przebaczenie.