Żyję w świecie, w którym hospicja są zamykane jeśli nie chcą stosować eutanazji, obrońcy życia siedzą w więzieniach, pedofilia wchodzi do programów szkolnych, a pornografia w każdym wydaniu jest na kliknięcie myszą.

Wezwanie Izajasza wydaje się niezwykle aktualne. Jest skierowane wprawdzie do ludzi z Sodomy i Gomory, których los stawia włosy na każdej głowie, nawet u łysego – ale czy tylko do nich?
Żyję w świecie, w którym hospicja są zamykane jeśli nie chcą stosować eutanazji, obrońcy życia siedzą w więzieniach, pedofilia wchodzi do programów szkolnych, a pornografia w każdym wydaniu jest na kliknięcie myszą. Człowiek drepczący do kościoła musi stać się człowiekiem walki i mówienia prawdy. Izajasz woła nad światem: „Obmyjcie się i oczyśćcie! Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu! Przestańcie czynić zło! Zaprawiajcie się w dobru! Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie!”. Miłosierdzie Boga nie zna granic. Szkarłat grzechów jest do wybielenia.
Ewangelia pokazuje nam dziś celebrytów Bożych, którzy na ściankach prężą swe duchowe muskuły. Ja sama miałam swojego „guru”. Jednak największy uczony w Piśmie może mieć gorszy dzień albo dni. I zawsze przychodzi czas konfrontacji. Co zrobić z tym pomnikiem, który runął? Światem budowanym na kazaniach, wykładach, którym zaprzeczył? Myślę, że najlepiej wziąć Jezusa za rękę i z Nim spróbować zrozumieć, przebaczyć i kochać, ale „uczynków ich nie naśladować”, prawd sprzecznych z ewangelią nie głosić. Polubić to miejsce zaciszne, w którym bez trąbienia na prawo i lewo można kontemplować pokorę Boga i służyć.