W bezbrzeżnym zdziwieniu, zaskoczony wydawałoby się totalnie absurdalnym pomysłem mówi: „Jakżeż może się człowiek narodzić, będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?”.

Nikodem, dostojnik żydowski, przyszedł do Jezusa w nocy. I mówi Jezusowi: „Wiemy” że jesteś od Boga. Czyli przyszedł reprezentując jakąś grupę, która była w szoku, że pojawił się ktoś tak niezwykle mądry i potwierdzający tę mądrość uzdrowieniami, wskrzeszeniami. Chciał się cichcem, pod osłoną nocy dowiedzieć więcej, może „wysłuchać zanim wyda wyrok”. A w odpowiedzi usłyszał, że koniecznie się trzeba urodzić na nowo.
W bezbrzeżnym zdziwieniu, zaskoczony wydawałoby się totalnie absurdalnym pomysłem mówi: „Jakżeż może się człowiek narodzić, będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?”.
– Tak, musisz się narodzić z wody i z Ducha, inaczej nie wejdziesz do Królestwa niebieskiego – odpowiada mu Jezus. Inne jest wyjście z łona matki od wyjścia z łona Boga. Słowo miłosierdzie wywodzi się w hebrajskim od słowa określającego łono. Doświadczenie Jego miłosierdzia rodzi człowieka do Nowego Życia w Duchu.
Widziałam to. Widziałam jak Duch Święty przychodzi i odmienia myślenie i działanie. Widziałam, jak pozwala dostrzec człowiekowi własny grzech, zakręcenie, a nie tylko winę innych. Przeżyłam to. I nie przestaję wołać: Przyjdź Duchu Święty! Żebym wiedziała, gdzie postawić następny krok. Żebym wiedziała, gdzie Ty chcesz, bym postawiła następny krok. Amen.