Hostia, choć wiele uboższa w składniki, sprawia, że człowiek przestaje łaknąć.

Kiedy piekę chleb, dodaję do niego kilka rodzajów mąk, ostatnio nawet dodałam baobab. Do tego przyprawy – i dzień pielęgnacji. Ale choć ten chleb jest tak bogaty, nie ma w sobie mocy uchronienia mnie przed głodem serca. Hostia, choć wiele uboższa w składniki, sprawia, że człowiek przestaje łaknąć. Hamuje mnie w pazernej gonitwie za tym, co w tym świecie wydaje się zaspokajać pragnienie bycia kochanym, poważanym, celebrowanym. 

Nie może nie być cenne coś, co ma źródło w śmierci Syna Bożego. Przyjmowanie Ciała Pańskiego to przyjmowanie Jego koncepcji na mój świat, odkrywanie Jego woli z Jego miłością. 

Pamiętam jeden dzień, gdy przechodziłam przez rybnicki rynek i prowadziłam wewnętrzny dialog. Dość już miałam uwag ciotek: „Aaaaa, jak ty w takich traperach chodzisz, to się nie dziwia, żeś sie nie wydała”. Powiedziałam wtedy Bogu wyraźnie i stanowczo: „Jak Ty nie chcesz, bym kogoś w końcu poznała i żyła w małżeństwie, to ja też tego nie chcę. Wyrzekam się tego o czym marzę i fertig”. 

Tona mi spadła z pleców, popatrzyłam na moje buty z nową czułością. I stało się jakby weselej.

I wtedy zaczęły się pleść wydarzenia jak po sznurku. W końcu zaczęła się moja romantyczna historia. Dziś patrzę na Franka i myślę, że ta historia się nie skończy.
Bo Jezus mówi dziś wyraźnie: „Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym”.