Wcześniej wspomniał o kamienowaniu Pawła w Listrze. 

Nieustannie ktoś rzuca kłody pod nogi apostołom, a oni modlą się nad atakowanymi, i nie skupiają na trudnościach. Staje się w nich to, o czym mówił Chrystus: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka”. Wyrzucano ich drzwiami, wracali oknem, byli biczowani, obrzucani kamieniami, a nie odpłacali żadnym złym słowem. Podawano ich do sądów i zamykano w więzieniach, a oni w nich śpiewali hymny. 

Można się skupiać na trudnościach, na cierpieniach, ale wtedy jakby wszystko bardziej boli i człowiek nie bierze pod uwagę, że Ktoś walczy za niego. 

Nieustannie jestem zanurzona w Bogu, który działa bardziej ode mnie. Który trzyma rzeczywistość w swoich rękach. Jak o tym zapominam, to się trwożę. 

Przyjdź Duchu Święty, bym każdego dnia wychodziła z wieczernika pełnego strachu i uprzedzeń, do życia Duchem.