Chrystus jest obrazem absolutnego zjednoczenia z Bogiem, które umożliwia korzystanie z Boskiego dziedzictwa.

Kiedyś włączyła mi się wideorozmowa z kumplem ze szkoły średniej. Ledwo ukazał się mój wizerunek, ten ryknął na cały głos: „Asiula, co Ty ze sobą robisz, dyć ty wygądosz choby stary Kołodziejczyk!”. 

No fakt, mój ojciec by się mnie nie wyparł. Zasłaniam usta jak on, chrząkam jak on i mam podobny sposób mówienia jak pokrewieństwo ze strony ojca. Nie mam jego urzędniczych zdolności, a nawet językowych. Jestem podobna, mam jego geny, ale inna. 

Dzisiejszej ewangelii o zjednoczeniu Boga Ojca z Jezusem nie można przekładać na ludzkie standardy. Jezus mówi do Filipa: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: «Pokaż nam Ojca»? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła”. I żeby było mało, zaprasza do podobnego wszczepienia w Boga trójjedynego, do takiego złączenia z wolą Ojca, byśmy jako dzieci Boże wykonywali podobne dzieła jak On. 

Chrystus jest obrazem absolutnego zjednoczenia z Bogiem, które umożliwia korzystanie z Boskiego dziedzictwa. Dodaje dziś mnie słabej, chybotliwej, odwagi, bym z wiarą ogłaszała Jego zwycięstwo nad śmiercią, chorobą, grzechem. By On sam mógł działać w moim życiu. 

Duchu Święty przymnóż mi wiary i odwagi.