Ateńczycy znieśli Pawłową opowieść o tym, że bogowie nie są podobni do ichniejszych wizerunków ze złota czy kamienia. Ale nie mogli przyjąć tego, że człowiek może zmartwychwstać.

Ateńczycy znieśli Pawłową opowieść o tym, że bogowie nie są podobni do ichniejszych wizerunków ze złota czy kamienia. Przełknęli niezwykłą prawdę o tym, że w Bogu „żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”. Przytaknęli na cytat z poetów greckich: „Jesteśmy bowiem z jego rodu” – w sensie z Bożego. Ale nie mogli przyjąć tego, że człowiek może zmartwychwstać.

Podobnie jak mnie w głowie się nie mieściło, że można ster swojego życia oddać komuś, kogo nie widzę, kto się nie stawia na moje żądanie i nie honoruje moich rozwiązań życiowych (brak cierpienia na świecie i wszyscy mają mieć równo). 

Nawet dziś, kiedy wiem, że od Boga zależy wszystko, kiedy powierzam Mu wszystkie swoje sprawy, kiedy doświadczyłam Jego kierownictwa, wobec trudności przeżywam chwile strachu i zwątpienia, czy mnie wspomoże. 

A jednak na przekór sobie samej proszę Cię, Boże w Trójcy jedyny, o moc Twojego Ducha, który dzieli swoją mądrością i pokojem, by ten dzień był zgodny z Twoją wolą. Wypełnij przestrzeń, w której żyję, moje serce, bym mogła w Tobie żyć i poruszać się.