Nie znam się na fizyce kwantowej – więc się nie wypowiadam. Nie mam pojęcia o biologii molekularnej to po prostu o tym nie piszę. Nie zabieram głosu w sprawach, o których nie mam zielonego pojęcia.

To chyba dobrze? Sięgając np. po „Gościa Niedzielnego” nie spodziewam się, że znajdę tam poradę jak przesadzić paprotkę czy skrupulatnego opisu atomu. Dlatego nie rozumiem skąd  w „Wysokich Obcasach” analiza Maryji – Matki Pana naszego Jezusa Chrystusa. W sumie Pani Sylwia Kubryńska w swoim felietonie (w nr 33) zaczyna całkiem dobrze: „Stawiana jest kobietom za wzór […], niedościgniony, była posłuszna. Perfekcja polega na doskonałym braku sprzeciwu. Nie sposób zastosować wobec Niej strony czynnej. Jej zwiastowano, Jej dano, Jej zabrano, Ją wzięto. Jej się używa”. Właściwie wszystko się zgadza gdyby ... nie kolejne zdanie: „Ten wizerunek został spreparowany z ogromną dbałością o szczegóły. Żaden cień samowoli się nie wkrada, żadna fałszywa nuta nie zakłóca komponowanej na bieżąco pieśni dla tych, którym w to graj”. Skomentuję to krótko, jednym zdaniem: A czego się Pani spodziewała? Toż to twórcą tego spreparowanego wizerunku jest sam Bóg. A Pan Bóg nigdy nie partaczy roboty! W to Mu graj!