„Ciekawa jestem jak jest w niebie? Wiem, że pięknie i miło, ale jak? Czy rosną tam kwiaty? Czy kwitną magnolie, słoneczniki, konwalie? A latem na drzewach dojrzewają słodkie, soczyste owoce? I czy są truskawki? Bo bardzo lubię truskawki. Czy w niebie są pory roku? Czy pada tam śnieg i deszcz, i czy czasem robi się tęcza? A Maryja? Czy jest taka jak moja mama? Jak mogę się tam dostać? Marta lat 9

Kochana Martusiu,

Przede wszystkim nasze serce wymaga przygotowania, „by kochało, aby bardziej kochało”. To musi się stać, bo bez czystej miłości nie można po śmierci wejść tam, gdzie króluje miłość - bez zła, grzechu i najmniejszej nawet niedoskonałości.

Bóg przygotowuje nasze serca do zbawienia. Zarówno poprzez środki bolesne jak i przyjemne, miłe. Na drodze życia Pan przygotowuje nasze serca poprzez próby, pocieszenia, ucisk, ale także rzeczy dobre”.

Różny czas dany na przygotowanie do życia w wieczności

Przygotowanie do wieczności trwa krótko lub długo. Bóg w swojej mądrości i miłości decyduje o tym, jak długo ma trwać nasze pielgrzymowanie do wieczności przez ziemskie życie. Cała droga życiowa jest drogą przygotowania. Czasami Pan musi to czynić szybko, jak to się stało w przypadku Dobrego Łotra: miał tylko kilka minut na przygotowanie i tego dokonał. Jednakże normalnie konieczny jest długi proces.                                                               

                                                                                                                                  Twój Papież Franciszek

 

Droga Marto,

Życie wieczne – to królestwo Boże. Przykazania Boże stanowią do niego drogę. Ale … czy nie jest prawdą, że należy od nich równocześnie to, co tu na ziemi można nazwać „królestwem człowieka”? Droga do nieba jest nade wszystko drogą miłości do Boga, jedynego, który jest dobry pełnią dobra. Drogą poszanowania dla podstawowych wymogów moralności ludzkiej i chrześcijańskiej. Nie bój się Martusiu, iść drogą świętości; nie bój się codziennie mówić Chrystusowi: pragnę stawać się świętym, czyli takim, jakim Ty, Panie, chcesz, abym się stał; nie bój się codziennie iść za Chrystusem drogą przykazań i Ewangelii, drogą wiary, która działa przez miłość; nie bój się, Moja Droga, całkowicie ufać Chrystusowi, który do końca Cię umiłował, biorąc na siebie nasze grzechy, aby je zgładzić w swojej śmierci i zmartwychwstaniu; nie bój się wyznawać Chrystusowi swoje grzechy w sakramencie pokuty i ufać w Jego nieskończone miłosierdzie.

Św. Jan Paweł II, Twój przyjaciel