"Zamiast twej pychy, żyj upokorzeniami. Zamiast twych podłości, żyj pokutą". Ktoś tak potrafi?

Smutek jest doskonałym miernikiem grzeszności. Im bardziej grzeszę, tym bardziej jestem smutna. Zgrzeszyłam zaspokoiłam swoje żądze i co? Jest bardzo źle. Grzech wabi, nęci, na końcu zawsze okazuje się porażką i katastrofą. „Ci zawsze narzekają i są niezadowoleni ze swego losu, choć postępują według swoich żądz”, (Jud, 16 – 17).

U mnie zawsze tak to działa. Przecież spełniłam to, co chciałam, dlaczego nie czuję satysfakcji, dlaczego nie jestem szczęśliwa? Jak to się dzieje, że można wrócić z mszy św., z adoracji i być pełnym złości, pretensji, niewybaczenia, oskarżeń, smutku właśnie. Powiesz, to niemożliwe!

Dzieje się tak wówczas, gdy nie angażuję na modlitwie mojego serca. Mogę przesiedzieć, nawet coś pośpiewać, ale sercem być całkiem daleko. Oddaję Panu Bogu skórę i kości, ale na pewno nie głowę i serce. Wtedy Bóg nawet nie ma szans zadziałać, się objawić, mnie uleczyć. Ostatnio modliłam się, aby Pan Bóg pokazał mi, jaka jest prawda o mnie. Nie, co sama o sobie wiem, albo co mi się wydaje, że wiem, ale jak jest naprawdę. Zaroiło się od grzechu wszelkiej maści. Nie chodzi o to, by to teraz wypisywać. Na szczęście prawda o moim grzechu nie była jedyną. Bardzo wyraźnie zobaczyłam, że gdy nie mam Pana Jezusa w sercu to z niczego nie jestem zadowolona, wszystko mnie drażni, nic mnie nie cieszy, robię się jakaś taka nerwowa, podejrzliwa. Wszystko wokół kłujące, nie ma gdzie odpocząć. Przeciwnie: gdy Jezus króluje w moim sercu: trudności stają się łatwe, wszystko co gorzkie pomału staje się słodyczą, patrzę na ludzi z uśmiechem i wyrozumiałością.

Boże, jak mi tego brak!

Wołam więc pokornie o mądrość, bo sama gubię się bez niej. Odpowiedź przychodzi szybko i jest bardzo jasna: żyj przeciwieństwami:

1. Ukochać post.

2. Ciało poskromić.

3. Nie szukać przyjemności.

4. Kochać czystość.

5. Nie dbać o wygodę i własne upodobania.

6. Startować do drugiego z pozycji kogoś niższego.

7. Być dla innych słodyczą.

8. Być rozdawczynią uśmiechów.

Polub mój blog Bądź blogosławiony na FACEBOOKU