Jakby Pani zareagowała, gdybym powiedziała, że jestem mężczyzną? – pyta 35-letnia kobieta studentów prawa i historii przed Collegium Novum w Krakowie.

- Słucham? Ale ja widzę przed sobą kobietę!

- I w dodatku mam 7 lat – dodaje.

- Pani żartuje? Pani jest dobrze po trzydziestce!

Konia z rzędem temu, kto usłyszy taką odpowiedź. Każda, z zapytanych 15 osób nie zaprotestowała, tylko twierdziła:

 - W porządku. Jeżeli pani tak czuje, co mi do tego …

A jakbym powiedziała, że jestem żyrafą? Pewnie też byłoby ok. Nie wiem, jak Państwa, ale mnie te odpowiedzi przerażają. Nie znam motywacji osób udzielających ich. Być może wynikają ze strachu, że trzeba być na każdym kroku tolerancyjnym i poprawnym politycznie, może nie uchodzi mówić dziś inaczej … i zaprzeczać, że nie jest się wielbłądem, a pardon … kobietą... mężczyzną ...

Najgorsze jest dla mnie to, że w odpowiedziach tych ukazała się całkowita obojętność na drugiego człowieka. Chcesz być szafą ? Proszę bardzo! Nic mi do tego! Marzyło mi się, że ktoś zaprotestuje, zaproponuje jakąś pomoc, choćby rozmowę, ale nie, lepiej przyklasnąć i iść dalej.

Polub mój profil na FACEBOOKU