Umyć komuś nogi to nie jest taka prosta sprawa. To jest bardzo krępujące i zawstydzające i o dziwo, nie dla tego, kto myje, ale dla tego, kto daje sobie je umyć.

Pozwolić, żeby ktoś przede mną uklęknął, pochylił się. Już sam ten gest ma w sobie element pokory, uniżenia. Przecież sama mogę to zrobić. Tak mi się przynajmniej wydaje. Oceniam siebie jako samowystarczalną. Nikt mi nie będzie umywał nóg! To jest jakieś zawstydzające i skandaliczne! 
Moment ten odkrywa prawdę, że aby przyjmować miłość, dobro, pomoc od drugiego trzeba być pokornym. Bardzo pokornym. W niektórych wypadkach nawet bardziej, niż aby drugiemu służyć. 
fot. Internet