Jesteśmy wybrankami Boga. Pan mówi do serca każdej z nas: „O jak piękna jesteś, przyjaciółko moja, jak piękna” (PnP 1,15)

Nie mam gwarancji, że wyjdę za mąż. Życie może się różnie potoczyć. Nie mam gwarancji, że będę narzeczoną, ba, nawet dziewczyną. Mogę ufać Bogu, że jeśli ma takie plany, to kiedyś stanę przed ołtarzem i wypowiem przysięgę.

Wiem jedno, że jakkolwiek potoczy się moje życie, nigdy nie będę samotną. Nawet gdyby zabrakło rodziny i przyjaciół. Bóg jest i nie przeminie. To On wybrał mnie, wezwał po imieniu, stworzył w łonie matki, powołał do życia i nie zostawił. Choć czasami po ludzku o tym zapominam. Zapominam, że On jest tuż obok. Zapominam, że przygląda mi się z miłością, że patrzy, jak się budzę, jak jadę do pracy, jak idę na spacer. Czeka codziennie ukryty w tabernakulum. Oddaje się cały w Eucharystii.

Wierny. Miłujący. Czekający. Tęskniący. Słuchający.

On po prostu JEST. Jego imię zawiera w sobie całe jestestwo. „Jestem, który Jestem”.

I jest to niesamowite.

Nie wiem, jak wy, ale ja lubię wieczorami patrzeć w niebo i gwiazdy. Dostrzegać te małe, migające punkty i mówić sobie w sercu: „oto Bóg je stworzył, bym ja mogła na nie dzisiaj patrzeć i się nimi cieszyć”. Myślę wtedy o św. Ignacym Loyoli, który także często siadał na tarasie i patrzył w górę. „Patrzeć w niebo i gwiazdy, co też czynił często i przez długi czas, ponieważ odczuwał wtedy w sobie wielki zapał do służby Panu naszemu”(św. Ignacy Loyola "Opowieść pielgrzyma. Autobiografia").

Nie zawsze odczuwam zapał, choć życzę go sobie i wam. Odczuwam jednak za każdym razem radość i wzruszenie, gdy patrzę w gwiazdy i gdy uświadamiam sobie, że Bóg jest.

Jeśli będzie dziś bezchmurne niebo, popatrz w górę. Pomyśl, że Bóg specjalnie dla ciebie je przygotował. Pomyśl, że jesteś Jego wybranką, że cię kocha i pragnie twego szczęścia.

Jeśli odczuwasz samotność, módl się słowami z Księgi Izajasza: „Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić o tobie «Porzucona», o krainie twej już nie powiedzą «Spustoszona». Raczej cię nazwą «Moje w niej upodobanie», a krainę twoją «Poślubiona». Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża”.

Ufaj, córko! – mówi Pan dziś do ciebie – Ufaj, bo pragnę wypełnić twoje samotne serce miłością.