Nosząc dziecko pod sercem nie tylko jesteś błogosławioną, ale jesteś namiotem spotkania z życiem.

Znalazłam obrazek przyszłej mamy z mocno zaokrąglonym już brzuszkiem i napisem, że „przez ciążę ciało kobiety staje się tabernakulum życia”. Dawno nie czytałam tak mądrego zdania.

Ostatnio często widzę przyszłe mamy. Kilka moich znajomych spodziewa się dzieci. Widząc je, doświadczam niesamowitej radości. Lubię patrzeć na kobiety w ciąży. Mają w sobie coś niezwykłego. Skrywają piękną tajemnicę. Są nosicielkami życia, są właśnie tabernakulum.

Tajemniczo brzmiące słowo tabernakulum pochodzi z łacińskiej wersji tekstu Biblii, z księgi Wyjścia, gdzie czytamy: „Mojżesz wziął namiot i rozbił go poza obozem i nazwał go Namiotem Spotkania” (Wj 33, 7). Po łacinie nazwa tego miejsca brzmiała Tabernaculum conventus (Vlg). 

To tak, jak Maryja, która nosiła w sobie Syna Bożego i była „Namiotem Spotkania” z Bogiem, tak kobiety są „namiotami spotkania” z życiem. Przechodząc obok nich znika obojętność. Zdajesz sobie sprawę, że w ich brzuchach jest człowiek. Nawet jeśli cały świat będzie wmawiać coś zupełnie odwrotnego.

Sama na razie nie jestem matką. Nie wiem czy będzie mi to dane. Doceniam jednak możliwość bycia „duchową matką” poprzez adopcję nienarodzonego dziecka. Za każdym razem (a było ich już sześć) mówię, że jestem w duchowej ciąży. Ta krótka modlitwa uczy regularności, uczy znajdowania czasu, uczy miłości także do przyszłych dzieci.

Jak święte jest miejsce przebywania Boga - tabernakulum, tak samo ważny powinien być człowiek w brzuchu mamy. Warto zacząć patrzeć na przyszłe mamy z taką właśnie myślą, bo oto Bóg obdarzył je największym błogosławieństwem.

Myśl na dziś: „W Namiocie Spotkania będę się spotykał z tobą i będzie to dla ciebie rzecz bardzo święta” (Wj 30, 36).