Potrafimy pocieszać innych, a zapominamy o nas samych.

Często jest tak, że gdy ktoś ma problem, służymy mu radą, pocieszeniem. Potrafimy współczuć, dodawać otuchy i być dla drugiej osoby.

Gorzej, gdy w naszym życiu się coś sypie. Zamiast  zrozumienia dla samych siebie, ciągle sobie coś wyrzucamy i wmawiamy sobie, że jesteśmy beznadziejni.

A przecież każdy z nas popełnia błędy, nie są one przecież celowe. Nie zawsze też  wszystko musi nam wychodzić, bo zwyczajnie możemy mieć gorszy dzień. Dobrze, jeśli zdajemy sobie sprawę, że zrobiliśmy błąd i żałujemy. Ale zamiast wiecznie siebie karcić, dajmy sobie trochę zrozumienia i nauczmy się wybaczać samym sobie.

Zaakceptujmy to, że nie jesteśmy idealni i starajmy się nad sobą pracować. Dajmy sobie margines zaufania, że nie popełnimy tego samego błędu. Bądźmy wobec siebie wyrozumiali i nie reagujmy wściekłością.

Ukochajmy siebie, bo każdy z nas potrzebuje miłości i zasługuje na nią. Patrzmy na siebie z miłością, bo Bóg tak na nas patrzy.

Jesteś jedyną osobą, która do końca życia będzie z tobą. Bądź dla siebie dobry, bądź swoim przyjacielem, a nie wrogiem.

Myśl na dziś: „Wierny bowiem przyjaciel potężną obroną, kto go znalazł, skarb znalazł” (Syr 6,14).