„Nie ma nic niemożliwego dla Boga. Jedyną przeszkodą jesteśmy my, kiedy patrzymy na Boga przez ograniczającą nas niewiarę" (Smith Wigglesworth).

Często jest tak, że z jednej strony wierzymy, że Bóg wiele może (choć w głębi serca wiemy, że może nie tylko wiele, ale i wszystko), a z drugiej strony trzymamy się kurczowo naszego pojmowania rzeczywistości i w ten sposób Bóg staje się dla nas Bogiem rzeczy tylko po ludzku możliwych. „Niemożliwe” zostaje wykreślone z naszego słownika.

Zwyczajnie ograniczamy Boga i zamykamy go w klatce naszej niewiary, co powoduje, że jednocześnie prosimy i wątpimy.

Świat nas nauczył, że mamy polegać tylko na sobie, a Boga lepiej zostawić w spokoju. Tymczasem On nie chce być zostawiony w spokoju, nie chce być Bogiem dalekim. On jest i chce być Bogiem bliskich relacji, chce być w centrum naszego serca i mówić nam o swojej miłości. Chce nam pokazać, czym są cuda, gdy Mu zaufamy. Chce tylko tej odrobiny uwagi, którą potrafimy poświęcać na tysiąc totalnych bzdur.

Bóg na nowo chce pokazać mnie i tobie, czym są cuda. Chce pokazać, jak dzieją są rzeczy po ludzku niemożliwe. My musimy tylko prosić o wlanie w nasze serca wiary i ufności i prosić o otwarcie tych zakamarków naszej duszy, które pozostają zamknięte na Jego miłość i działanie.

Myśl na dziś: „Wiele Ty uczyniłeś swych cudów, Panie, Boże mój, a w zamiarach Twoich wobec nas nikt Ci nie dorówna. I gdybym chciał je wyrazić i opowiedzieć, będzie ich więcej, niżby można zliczyć” (Ps 40, 6).