"Jeśli chcemy kogoś kochać całym sercem, jeśli chcemy znaleźć prawdziwy pokój i prawdziwą pełnię, musimy powrócić do Boga i odzyskać ową brakującą cząstkę, którą On przechowuje dla nas od wieków" (Abp. Fulton J. Sheen)

Im dłużej się zastanawiam, tym bardziej dochodzę do wniosku, że noszone w naszych sercach "ideały" to najczęściej iluzje i wyobrażenia. Rzeczywistość sprowadza nas do parteru. Ideały nie istnieją. Każdy ma wady. Różnimy się. Raz potrafimy wspinać się na wyżyny, innym razem upadamy. Każdy z nas to wie, choć nie zawsze chcemy sobie to uświadomić.

Czasem marzymy o brunetach, zakochujemy się w blondynach i odwrotnie. Bo nie o wygląd tak do końca chodzi.

Przede wszystkim chodzi o to "coś". Nie da się tego tak po prostu zdefiniować. To jest tajemnica. Tak jak Bóg jest dla nas tajemnicą, tak miłość też jest tajemnicą. I to jest piękne.

To nie znaczy, że nie możemy marzyć, ale musimy porzucić życie w iluzji. Jeśli kogoś spotkasz i widzisz, że coś może z tego być, to módl się o rozeznanie sytuacji. Modlitwa jest zawsze wskazana.

Co do standardów, warto je mieć, ale niech to będą takie, które dotyczącą wspólnej drogi do Nieba. Bo czy szczęście wieczne nie jest najważniejsze? 

Chcemy dżentelmena, zachowujmy się jak damy. I odwrotnie. Wymagamy od innych, tym bardziej wymagajmy od siebie i pracujmy nad sobą.

Bycie parą to dopiero przedsionek wspólnej przygody, małżeństwo to praca na całe życie. To potrzeba modlitwy i bycia blisko Boga. To wspólna walka pomimo upadków. Wtedy dopiero odkrywamy ile w nas prawdziwych księżniczek i rycerzy.

Myśl na dziś: "Jeśli chcemy by nasze małżeństwa były nierozerwalne, niezwykłe i rozwijające, musimy o nie walczyć. Świat daje nam wystarczająco wiele powodów byśmy mieli podzielone, skłócone i zgorzkniałe związki. Zbędność i przeżytek małżeństwa to szatańska ambicja. On zrobi co tylko może by kraść, zabijać i niszczyć" (Audrey Roloff).