"Nie potrafimy robić wielkich rzeczy. Możemy robić rzeczy małe, za to z wielką miłością" (św. Matka Teresa z Kalkuty).

Mam wrażenie, że ostatnio powstaje całkiem sporo filmów i seriali o superbohaterach. Myślę, że jest to pewnego rodzaju tęsknota, próba zrzucenia odpowiedzialności i ukrycie własnego strachu.

Tęsknimy za prawdziwymi bohaterami, a jednocześnie boimy się być zwykłymi bohaterami.

Wmawia się nam, że nie możemy być Supermanem czy Supergirl. Bo tylko oni mają  te wszystkie supermoce itp., itd. I tylko tacy mogą być bohaterami. Oglądając takie seriale próbujemy zrzucić odpowiedzialność na fikcyjne postacie. Zamiast zadać sobie pytanie: co ja mogę zrobić?

Każdy może być bohaterem. Cichym bohaterem, zaczynając od małych gestów dobroci i miłości.

Czasami trzeba zacząć po prostu od uśmiechu.

Może warto rozejrzeć się dookoła, by zobaczyć, czy ktoś w rodzinie nie potrzebuje jakiejś formy pomocy. Czasem wystarczy rozmowa.

Mamy Wielki Post, który jest związany z jałmużną. Jest wiele wspaniałych organizacji, którym przyda się wsparcie finansowe.

Są organizowane różne zbiórki, wystarczy się włączyć.

Czasami, by stać się bohaterem trzeba wyjść poza własną strefę komfortu, porzucić lenistwo, wstać z kanapy.

Nie jestem Supergirl, ale zdaję sobie sprawę, że wiele ode mnie zależy. Na ile mogę, staram się działać w ten czy inny sposób.

Ty też możesz :) 

Myśl na dziś: "Nie traćcie czasu, czyńcie dobro i to wiele dobra, a nie będziecie nigdy żałowali, żeście je uczynili" (św. Jan Bosko).