Ludzie chcieliby pić ambrozję, a zapominają o Eucharystii.

Ostatnio mignął mi obrazek z hasłem: „Boski smak nigdy się nie znudzi” a w tle Hostia.

Piękny przekaz i przypomnienie, o tym ile mamy szczęścia, że możemy uczestniczyć w Eucharystii. Tylko czy zdajemy sobie sprawę, że przyjmujemy Boski pokarm? Czy nie jest tak, że zupełnie się nad tym nie zastanawiamy?

Boski smak, Boski pokarm. Przedsmak Nieba już tu na ziemi.

Tak często biegamy za czymś, co przypomina ambrozję, tylko że ona nie da nam Nieba. Czy nie łapiemy się na tym, że chcemy chwytać ulotność, marność i przemijanie, bo w danym momencie jest to atrakcyjne?

Boski Pokarm jest tuż obok, codziennie. Tylko, czy my go chcemy? Często ograniczamy się sami. Chodzimy z tradycji, nie dostrzegamy cudu na naszych oczach, nie czujemy Boskiego smaku. Nasze zmysły stępiły się na tym, co przemijające. 

Idąc na kolejną Mszę pomyślmy, że idziemy otrzymać Boski pokarm. Chrystus daje nam się cały.

Myśl na dziś: „Jezus zstępuje co dzień z nieba nie po to, żeby pozostawać w złotej puszce, ale po to, by znaleźć inne niebo, nieskoń­czenie bardziej Mu drogie od tamtego: niebo naszej duszy uczynionej na Jego obraz” (św. Teresa z Lisieux).