"Bóg jest bliżej nas, niż my siebie samych" (św. Augustyn).

Kończą się wakacje i chyba część z nas odczuwa to mniej lub bardziej. Szczególnie uczniowie, którzy zaraz ruszą do szkół. Jesień już blisko, choć jeszcze trwa lato. Gdzieś tam jednak przychodzi jakieś poczucie smutku, tęsknoty, pustki. To już koniec? To nie koniec. To początek czegoś nowego. Każdy dzień jest początkiem nowej przygody. Życie jest przygodą. Są dni lepsze i gorsze. Szukajmy jednak w każdym z nich tych uśmiechów Pana Boga.

Jadąc rano do pracy widziałam, jak niesamowicie układają się nad polami mgiełki, na które padało światło wschodzącego, budzącego się słońca. Coś pięknego. Zwykłe pola wyglądały jak z zaczarowanej krainy.

Wakacje zawsze są jakimś takim okresem "pomiędzy". Część z nas przecież chodzi do pracy, nie urlopuje przez dwa miesiące. Jednak inaczej odczuwamy tę część roku, może dlatego że jest więcej słońca, ciepła. Stajemy się bardziej radośni. Więc tym bardziej nie możemy się dać tej "jesiennej depresji". Nigdy fanką jesieni nie byłam, ale staram się docenić tę porę roku. Bo kiedy możemy zobaczyć tak kolorowe drzewa? Kiedy możemy poczuć szum liści pod stopami?

Jeśli macie dziś gorszy dzień albo dopada was przedjesienna melancholia – uszy do góry, Pan Bóg czuwa. Oddajmy Mu nasze troski i smutki. "Jezu, Ty się tym zajmij. Wlej w serce radość".

Myśl na dziś: "Radość otwiera serce, smutek je zamyka. Smutny święty, to nieszczęsny święty" (św. Franciszek Salezy).

Poniżej mój rysunek ;)