Zbyt często porównujemy się i porównuje się nas z innymi.

Jesteśmy niepowtarzalni. Każdy z nas jest oryginałem, a nie czyjąś kopią. Tak często jednak ludzie chcą nas sprowadzić do czyichś kopii. Zupełnie tego nie rozumiem. Chcę być sobą, a nie czyjąś kopią. To tak jakby mnie ubrać w za małą sukienkę i mówić, że leży idealnie, a przecież wiem, że ona jest za mała i nie na mnie.

Dlaczego nie możesz być taka jak....? Dlaczego nie możesz zrobić tego tak jak...? Ciągle jesteśmy niedoskonali, niewystarczający, no wręcz beznadziejni.

Rozumiem, że czasem trzeba zwrócić na coś uwagę. Skorygować złe zachowanie. Ale jeśli zaczynamy mówić "dlaczego nie jesteś jak...." to wpadamy w pułapkę. Bo może to my mamy problem, a nie osoba, której to mówimy.

Tak często żyjemy opiniami innych. Wmawiamy sobie, że musimy być tacy albo tacy, żeby ludzie nas akceptowali i kochali. Zawsze makijaż, zawsze najlepsze ciuchy, zawsze wszystko „naj”. Praca, dom, samochód. A czasami wystarczyłoby dostrzec w nas naturalne piękno i potencjał.

Nie jestem taka jak wszyscy. I dobrze. Mam być taka jak Chrystus. Wzorem kobiecości może być dla mnie Maryja.

Zobacz w sobie, że jesteś dzieckiem Boga. Pięknym i dobrym dzieckiem kochającego Ojca. Jedyne z czym mamy walczyć to nasze grzechy. One są niedoskonałościami.

My jesteśmy piękni. Po prostu, tak nas widzi Bóg. "O jak piękna jesteś, przyjaciółko moja"; „Zaiste piękny jesteś, miły mój” -  mówi Pan, to jak ja się mogę kłócić z  bożymi argumentami?! ;)

Myśl na dziś: „Miejcie wzgląd na to, co o was może powiedzieć Pan, a nie na to, co o was dobrego lub złego mogą powiedzieć ludzie” (św. Jan Bosko).