"Każdy dzień jest darem, a nie czymś, co nam się należy" (Holly Butcher).

Wydaje mi się, że o Holly Butcher (zmarła mając 27 lat, przed śmiercią napisała niezwykły list) wspominałam jakiś czas temu, ale pewności nie mam. Znalazłam dziś stary artykuł z jej listem. Poruszający.

"Takie właśnie jest życie: kruche, cenne, nieprzewidywalne" - pisała. Miała rację. Takie właśnie jest życie. Kruche, cenne - często jednak zupełnie tego nie dostrzegamy. Biegniemy ciągle, nie wiadomo za czym... No właśnie. Dopiero, gdy coś się wydarzy, jakiś wstrząs, nagle dostrzegamy to, co mamy albo mieliśmy. Zbyt często wybiegamy myślami do przodu. Planujemy, obmyślamy, projektujemy. I co? Życie jest nieprzewidywalne. Dlatego tym bardziej powinniśmy skupiać się na dniu dzisiejszym. Bo jest darem. Jeszcze jeden dzień mogę cieszyć się, że jestem tutaj, ale nie mogę zapominać, że jest jeszcze TAM. Każdego dnia zbliżam się nieuchronnie ku śmierci, ale i ku Życiu. Jak pisał św. Paweł w liście do Filipian "Dla mnie bowiem żyć - to Chrystus, a umrzeć - to zysk".

Myślę, że moje podejście do śmierci zmienili św. Jan Bosko, a także błogosławiona Piątka Poznańska. "Trzeba w ten sposób postępować, by gdy śmierć przyjdzie w jakiejkolwiek godzinie zastała nas przygotowanych" - to zdanie ks. Bosko wraca do mnie bardzo często. Błogosławieni chłopcy z Poznania są dla mnie wzorem, jak powinno się odchodzić z tego świata. Oni byli przygotowani, w swoich ostatnich listach podkreślali znaczenie spowiedzi i Eucharystii.

Ostatni czas był dla mnie takim ocieraniem się o śmierć. Wiele mnie nauczył i chyba ciągle uczy. Po głowie chodzi mi jedna myśl: "Wierzysz w życie wieczne? To nie rycz". Wiadomo, że odejście bliskich nam osób, nie jest proste i smutek, płacz jest zrozumiały, normalny. Ale nie możemy zapominać, że Chrystus jest Życiem i Zmartwychwstaniem. I to jest najlepsza wiadomość. Aktualna każdego dnia.

Myśl na dziś: "Całe życie człowieka powinno być ciągłym przygotowaniem się do śmierci" (św. Jan Bosko).