„Nie będziesz oddawał pokłonu bogu obcemu, bo Pan ma na imię Zazdrosny: jest Bogiem zazdrosnym.” Wj 34,14

Spójrzmy na nasze życie uczciwie. Co jest dla nas ważniejsze? Bóg czy bożki, które sobie stworzyliśmy z emocji i plastiku. Czy już dawno nie staliśmy się niewolnikami przedmiotów? Gromadzimy, gromadzimy, jak te chomiki. I co nam z tego przyjdzie na sam koniec? Ile weźmiemy do trumny? Łatwo uzależniamy się od innych ludzi, rzeczy, pieniędzy. Bardzo łatwo. Potrafimy zachwycać się tyloma materialnymi rzeczami, a Boga spychamy na margines. Potrafimy słuchać rad psychologów, trenerów personalnych, ale ani razu nie otworzymy Pisma Świętego. Śledzimy rady gwiazd, celebrytów, ale nie pójdziemy pokontemplować Boga w tabernakulum.  

Jeszcze tylko samochód, dom, wakacje, smartphone, laptop, smartwatch i będę szczęśliwy. Jeszcze tylko osiągnę to, zarobię na tym, kupię to i będę happy. Panie Boże poczekaj. Jeśli to czy tamto zrobię to wtedy zajmę się Tobą. Nie zajmiesz. Jeśli w danej chwili Bóg jest dla ciebie na szarym końcu, to trudno będzie Go zaprosić na początek. No chyba, że doznamy wstrząsu. A ten nie zawsze przychodzi.

Warto czasem uczciwie pomyśleć nad swoim życiem. Ile w nim Boga, a ile bożków? Czy potrafię zrezygnować z jakiejś rzeczy i jej np. nie kupić? Albo czy potrafię się z jakąś rzeczą rozstać? A może ciągle mnie trzyma. Tak samo jest z grzechem. Na ile faktycznie z nim walczę, a na ile mi z nim wygodnie?

Bóg jest Bogiem zazdrosnym. Dlaczego? Bo doskonale wie, że jeśli będziemy oddawać się pokusom, oddawać pokłon różnym bożkom, to one w końcu nas zniszczą. Ostrzega nas przed nimi. Bo w którymś momencie zobaczymy, że się na nich przejedziemy.

Tylko Bóg może dać nam życie, które będzie mieć sens.

Myśl na dziś: „Przywiązanie do ziemi często zmniejsza a nawet wygasza pragnienie rzeczy niebieskich” (św. Jan Bosko).