Wielki Post to dobry czas, by skupić się na własnym życiu, a nie wszystkich dookoła.

Pewnie każdy z nas ma doświadczenie z osobami, które wiecznie zainteresowane są życiem innych, jak ktoś powinien żyć, mieszkać, jeść, ubierać się, itd. A same nie zajmują się ani trochę własnym życiem. My też zresztą potrafimy, być bardziej zajęci czyimś życiem niż swoim własnym, bo np. nie chce nam się mierzyć z problemami, uciekamy od odpowiedzialności, nie chce nam się za siebie zabrać nie tylko pod względem fizycznym, ale czasem także duchowym.

Wielki Post to dobry czas, by skupić się na własnym życiu, a nie wszystkich dookoła. I nie chodzi tu teraz o brak zdrowego zainteresowania, pomoc. Ale o czas kiedy patrzymy na własne życie i zastanawiamy się, co jest w nim okej, a co jest zaniedbane, co powinniśmy zmienić, z czym powinniśmy zerwać.

To dobry czas, by przyjrzeć się jak wygląda nasz tydzień, ile w nim czasu na rodzinę, zdrowie, odpoczynek, modlitwę. Może stałem się pracoholikiem? Czy potrafię odpoczywać? Jakie jest moje zachowanie w stosunku do najbliższych? Może powinienem nad czymś popracować? Zacząć pomagać więcej? Przestać narzekać? Ile czasu poświęcam Bogu? Jak w ogóle wygląda moja duchowa kondycja? Kiedy ostatni raz byłem u spowiedzi? Kiedy ostatni raz czytałem Pismo? Który grzech ciągle wraca i dlaczego? Na co poświęcam wolny czas?

Wielki Post to dobry czas, by skupić się na własnym życiu, a nie wszystkich dookoła.

Myśl na dziś: „Nie wystarczy znać dobro, trzeba je praktykować” (św. Jan Bosko).