Dlaczego warto zainteresować się duchową adopcją dziecka nienarodzonego?

W Boże Narodzenie po raz kolejny zostałam "mamą". Dziesiąty raz! Nigdy nie sądziłam, że doczekam się aż tylu duchowych pociech.

Duchowa adopcja dała mi bardzo wiele przez ostatnie lata. Pierwszy raz podjęłam ją w 20 lipca 2008 roku. Potem druga była rok później. Następnie nastąpiła przerwa, ale od dłuższego czasu podejmuję ją co roku.

Myśl, że walczysz o kogoś bezbronnego daje siły. Ustawia cały dzień. To dziecko staje się najważniejsze i ono ukierunkowuje na Boga. Bo staram się każdy dzień dzięki niemu zacząć od modlitwy i to jeszcze przez ręce naszej najlepszej Matki. Adopcja wcale nie jest trudna. Dziesiątka różańca i krótka modlitwa za dziecko i jego rodziców. Duchowa adopcja uczy też dyscypliny. Mnie na pewno pomogła w bardziej regularnej modlitwie, w codziennej modlitwie.

Każdy może się jej podjąć. Trwa dziewięć miesięcy. Dla zapominalskich jest nawet aplikacja na telefon, która przypomina o modlitwie. Można na niej oglądać rozwój dziecka w tym czasie. Dziś święto Świętej Rodziny to dobry czas, by podjąć się adopcji nienarodzonego dziecka. Ratujemy czyjeś życie. Jesteśmy takimi niewidzialnymi bohaterami, trochę takimi aniołami stróżami.

Jakiś czas temu razem z przyjaciółmi podjęliśmy się wspólnie adopcji. Każdy miał parę i wzajemnie przypominaliśmy sobie, by modlić się za dzieci. Możemy tak zrobić w naszych rodzinach. Zaangażujmy też nasze pociechy. Może dzięki temu uda nam się wspólnie modlić. 

Warto pamiętać o dzieciach, które już pojawiły się na świecie. Zbliża się nowy rok, sporo z nas planuje jakieś postanowienia. A gdyby takim postanowieniem była comiesięczna wpłata np. na dom samotnej matki, na jakąś fundację, pomoc dzieciakom w Syrii.  

Więcej o duchowej adopcji TUTAJ. 

Myśl na dziś: "Szczęście dziecka polega na świadomości, że jest kochane" (św. Jan Bosko).