Mamy Wielki Tydzień i choć może nie jest to dla nas łatwy czas z powodu szalejącej epidemii, to pamiętajmy, że w tym wszystkim jest z nami Chrystus.

Dla Niego ten tydzień też nie był łatwy. Zdradzony, samotny, ubiczowany, oskarżony niesłusznie, skatowany, przybity do krzyża. Jednak po tym wszystkim Zmartwychwstał i dał nam nadzieję. Całym sobą zachęca do niesienia tej nadziei innym. 

Popularnym hasłem we Włoszech jest "tutto andra' bene" - czyli wszystko będzie dobrze. Człowiek potrzebuje nadziei. Prawdziwą nadzieję daję Jezus. Jednak jako ludzie potrzebujemy też wsparcia siebie nawzajem. Dlatego warto nieść nadzieję innym. Poprzez uśmiech, dobre słowo, modlitwę, rozmowę. Nawet wtedy, gdy może nie możemy spotkać się "normalnie". Mamy tyle możliwości. 

Ostatnio jedna dziewczyna zareagowało na mój rysunek z kawką. Jakoś podniósł ją trochę na duchu. Ja sama też miewam lepsze i gorsze dni i widzę, że Pan Bóg troszczy się, byśmy nie podupadali na duchu. Warto ludziom dawać nadzieję i przypominać o tym, co nadal dobre w ich życiu. By potrafili nie tylko widzieć złe strony pandemii, ale dostrzegali jeszcze dobro wokół. To trochę tak, jak z białą kartą papieru i czarną kropką na środku. Gdy zapytamy: "co widzisz?", większość osób zwróci uwagę na kropkę zapominając o tej białej przestrzeni wokół. 

Doceńmy to, że nadal mamy dach nad głową, że w kranie jest woda, że mamy co do garnka włożyć, że wokół są bliskie nam osoby. Doceńmy to, że jesteśmy zdrowi. Módlmy się za tych, którzy są chorzy i za tych, którzy odeszli. Na ile możemy pomóżmy tym, którzy w tym trudnym czasie są pozostawieni samym sobie.

Dbajmy o siebie. Dbajmy o drugą osobę. Dbajmy o relację z Bogiem. To ważne. I nieśmy nadzieję tym, którzy podupadają na duchu. 

Myśl na dziś: "Wszyscy powinniśmy złożyć w Jezusie naszą nadzieję, uwierzyć w Niego, ufać Mu dlatego, że tylko On przez swoją mękę i śmierć uczynił nas Synami Bożymi, swoimi braćmi, dziedzicami tych samych skarbów nieba" (św. Jan Bosko).