Za dużo czasu i energii tracimy na narzekanie.

Nie wiem, czy to wina pandemii, zamknięcia, a może już tak mamy, że zbyt często narzekamy. Ciekawa jestem, ile razy w ciągu dnia zdarza nam się ponarzekać. Może warto sobie kiedyś zrobić taki eksperyment i zapisywać, ile w ciągu jednego dnia wypowiedzieliśmy negatywnych słów, komentarzy, zdań, a ile razy na przykład powiedzieliśmy najbliższym, że ich kochamy, że dobrze ich mieć tuż obok. 

Albo spróbujmy, gdy na coś zaczniemy narzekać obrócić to na coś dobrego. Znowu pada, ale w sumie dobrze, bo nie doskwiera nam susza. Jak gorąco, ale w końcu mamy lato. Przykłady możemy sobie mnożyć. Narzekamy na rzeczy, na ludzi. Tylko donikąd nas to prowadzi. Co najwyżej jesteśmy bardziej sfrustrowani. 

Naprawdę szkoda naszego czasu i sił na narzekanie. Nie lubimy, jak narzekają inni, dlatego tym bardziej pracujmy nad tym, byśmy sami nie narzekali. 

Doceniajmy więcej. Mówmy dobre rzeczy. Jak kwiaty potrzebują słońca i wody, tak my potrzebujemy dobrych słów, dobrych czynów. 

Wstańmy jutro z uśmiechem. Powiedzmy bliskim, że są dla nas ważni. Podziękujmy Bogu, że pozwolił nam się obudzić po raz kolejny. Doceńmy to, że mamy dach nad głową.

Ja wiem może się powtarzam z tym wpisem, ale czasem trzeba sobie przypomnieć, że naprawdę nie jest tak źle, jak nam się wydaje. Owszem trwa pandemia, trzeba bardziej może uważać niż zwykle, bardziej dbać o swoje i innych zdrowie, ale jednak wciąż tu jesteśmy i możemy zrobić wiele dobrego. Możemy sprawić uśmiech na czyjejś twarzy, możemy wesprzeć kogoś modlitwą albo materialnie. Jest tyle fundacji, zbiórek, a my możemy odmienić czyjejś życie na lepsze. I właśnie zamiast narzekać, że jest źle, możemy zakasać rękawy i sprawić, że świat będzie trochę lepszy. A także pomóc uwierzyć innym, że jest mnóstwo dobrych ludzi. 

Myśl na dziś: "Bogatym nie jest ten, kto posiada, lecz ten, kto daje" (św. Jan Paweł II).