Chyba każdemu z nas zdarza się westchnąć "Panie Jezu, żeby mi się tak chciało, jak mi się nie chce".

Nie chce nam się z różnych powodów. Chociażby dlatego, że się nie wyspaliśmy, pogoda za oknem nie napawa optymizmem, a do tego mogą dojść jeszcze jakieś problemy i jedyne co nam się chce to schować pod koc. A czasem przecież pogoda jest wręcz wyśmienita, a nam nadal się nie chce. Nic tylko siąść i płakać.

Zdarza się, że trochę zazdroszczę kotu, który cały dzień może sobie leżeć zwinięty w kłębek i nikt nie ma mu tego za złe ;) 

Jednak kiedy spojrzymy na życie Jezusa, na życie świętych i ile oni przeszli, a mimo to im się chciało to może dojdziemy do wniosku, że wcale nie jest tak źle i skoro oni dali radę to i my. My często patrzymy na świętych, błogosławionych jak na jakiś herosów, a to byli zwyczajni ludzie tacy jak my, tylko napędzani miłością do Jezusa.

A nas co napędza? Bo może właśnie "paliwo" mamy złe i należałoby je zmienić.

Trwają wakacje. Część z nas ze względu na koronawirusa została w domu. Może brakuje nam zmiany otoczenia, ale przecież zawsze możemy zmotywować się do spaceru, roweru, wypadu do lasu (zachowując ostrożność, dystans, itp.). Doceńmy to, że jesteśmy zdrowi, świat jeszcze trwa, nie mamy wojny, słońce nadal świeci. Znajdźmy nowe hobby albo wróćmy do jakiegoś starego, które zaniedbaliśmy. Ja np. ostatnio maluję. Potrzebujemy pozytywnych bodźców w tych ostatnio niełatwych czasach pandemii. A gdy już naprawdę mamy dzień, że nam się nie chce, zwróćmy się do Jezusa o pomoc. Chwyćmy się Matczynej dłoni Maryi. Oni nas poprowadzą i dadzą nam siły.

Myśl na dziś: "Bądźcie wewnętrznie przekonani, że wszystkie łaski, o które prosicie Najświętszą Maryję Pannę będą wam udzielone, byleście nie prosili o rzeczy, które przysłużyłyby się do waszego potępienia" (św. Jan Bosko).