Bycie wdzięcznym sprawia, że świat jest odrobinę lepszy.

Ostatnio łapię się na takich małych momentach wdzięczności. Uświadamiam sobie coś i się uśmiecham.

Mimo że w ostatnim czasie poziom niedospania jest dość wysoki i momentami czuję się, jak zombie....i mogłabym sobie ponarzekać, to jednak uświadamiam sobie, jak wiele dobra mnie spotkało w ostatnim czasie. I czuję wdzięczność. Ogromną. Więc narzekanie mogę sobie schować do kieszeni. 

Chyba trzeba się ciągle uczyć wdzięczności i uwielbiania Pana Boga w różnych chwilach naszego życia. Szczególnie w momentach, w których wydaje nam się, że coś jest ponad nasze siły, że czujemy zmęczenie, albo doświadczamy trudności. Spróbujmy znaleźć chociaż jeden drobiazg za który możemy być wdzięczni. A myślę, że lista z każdego dnia byłaby tak naprawdę całkiem długa, nawet jeśli powtarzałyby się na niej rzeczy, których doświadczamy codziennie. 

Bardzo lubię patrzeć na nocne niebo, szczególnie, gdy widać gwiazdy. Zawsze czuję taką niewymowną radość. Jakby Pan Bóg się do nas uśmiechał.

Ostatnio zachwycam się wiosną w ogrodzie. Jakie to wszystko jest niesamowite! Ile kolorów! Ile Bożych pomysłów. Patrzę na calendulę (chyba tak to się nazywa ;)) i sobie myślę, że to taka Droga Mleczna tylko zamiast gwiazd mamy kwiaty i w dodatku na zielonym tle. Coś wspaniałego.  

Popatrz dziś przez okno i zachwyć się. Doceń ciepło herbaty, zapach kawy. Uśmiechnij się do bliskich. Podziękuj Bogu za kolejny dzień życia. 

Ucz się codziennej wdzięczności. To cenna umiejętność. Jeśli potrafimy dostrzec otaczające nas cuda, te małe momenty radości, świat od razu staje się odrobinę lepszy. 

Myśl na dziś: "Naszym wsparciem są: radość, modlitwa i Komunia Św." (św. Jan Bosko).