"Maryja, niczym świetlista jutrzenka, która rozświetla mroki nocy, zapala światło wiary, wzywa do zbawienia nasz oszalały w niepokoju i rozpaczy świat" (Paweł VI).

8 września to data szczególna od pewnego czasu, gdy dowiedziałam się, że tego dnia zaczęłam istnieć pod sercem mojej mamy :),  a sama Maryja jest moją towarzyszką od początku. 

Wszyscy wiemy, kiedy mamy urodziny, natomiast nie każdy może zna moment swojego poczęcia (chyba, że jest się Tolkienowskim Elfem, odsyłam do bardzo ciekawego artykułu ;)). Myślę jednak, że ten dzień jest niezwykle istotny i trochę poza czyjąkolwiek kontrolą. Nagle się pojawiamy. Jesteśmy, istniejemy, choć Bóg zna nas zanim się pojawiliśmy. To jest tajemnica. 

Urodziny Maryi to równie niezwykły dzień. Oto na świat przychodzi najważniejsza kobieta w dziejach, a jest tak maksymalnie pokorna w swoim życiu. A mogłaby zadzierać nosa  i mówić o sobie: "Ja, matka Boga". A ona ciągle wskazuje na swojego Syna. Szczególnie w Kanie Galilejskiej "uczyńcie wszystko, co powie wam Syn".

Ona nie chce być w centrum, centrum ma być jej umiłowany Syn. Ona chce nas do Niego prowadzić. Chce nam pokazać Jego Miłość. 

Dziś jest dobry dzień, by spojrzeć na życie Maryi i by wziąć z niej przykład. Ona do końca trwała przy swoim Synie. Co czasami wcale nie było łatwe, a nawet było bolesne. Pan jednak wynagrodził jej to wszystko i uczynił Królową Nieba. 

Myśl na dziś: Jest wrażliwa na łzy ubogich, współczuje cierpieniu udręczonych, spieszy z pomocą do nawiedzanych pokusami, wysłuchuje próśb dusz Jej oddanych. Kto z pokorą i bez wahania do Niej się ucieka i wzywa Jej słodkiego, chwalebnego imienia, nigdy nie odchodzi z pustymi rękoma. Wiele dusz lgnie do Niej, są Jej posłuszne chóry aniołów i może ich posyłać z pociechą do opuszczonych (Tomasz à Kempis).