W rodzinie salezjańskiej mamy piękną tradycję pisania listów do Niepokalanej, ale każdy może napisać list do Najlepszej Mamy.

Nie wiem, jak Wy, ale ja bardzo lubię otrzymywać listy (dziś co prawda coraz częściej elektroniczne, ale zawsze cieszę z takiego prawdziwego), sama także lubię je pisać. 

Dlatego bardzo się cieszę, że w rodzinie salezjańskiej mamy piękną tradycję pisania listów do Niepokalanej, która w życiu księdza Bosko odkrywała kluczową rolę. Święty trzymał się Maryi i Jej Syna całe życie. Przez Jej wstawiennictwo wypraszał liczne łaski. To Ona była dla niego Nauczycielką i Mistrzynią. Zachęcał chłopców z oratorium, by się do Niej uciekali. Jego mama nauczyła go szacunku i miłości do Maryi.

Ks. Bosko wskazywał, że w dniu Niepokalanego Poczęcia Niebo jest otwarte na nasze modlitwy.

A skoro jest otwarte, to piszemy listy do Maryi Niepokalanej, w których przedstawiamy Jej nasze prośby i podziękowania. Następnie uroczyście wśród modlitw i pieśni maryjnych pali się je w ognisku.

Nie wiadomo do końca, kto wpadł na ten pomysł jako pierwszy. Jest to zwyczaj typowo polski, bo ks. Bosko nie wspomina o nim w swoich licznych dziełach, Włosi nie mają takiej tradycji, w innych krajach też się tego nie praktykuje. Prawdopodobnie jakiś polski salezjanin wpadł na taki właśnie pomysł „wysyłania” listów do Maryi. Z tego co wiem, jest to dosyć stara polska tradycja, możliwe, że była praktykowana jeszcze przed wojną.

Może warto dziś znaleźć chwilkę i napisać króciutki list do Niepokalanej. Podziękować Jej za opiekę, wyproszone łaski, wspomnieć ewentualne prośby albo to, co leży nam na sercu. Ona zawsze słucha swoich dzieci i nigdy nas nie zostawia. W końcu Jej tak bardzo zależy, byśmy zawsze byli blisko Jej ukochanego Syna i osiągnęli Niebo. 

Myśl na dziś: "Maryja Wspomożycielka przez swego Boskiego Syna uczyniona została pośredniczką łask i cudów zsyłanych przez Najwyższego" (św. Jan Bosko)