Lubię patrzeć w niebo i za każdym razem się uśmiecham, gdy zza chmur wyłania się chociaż jedna migocząca gwiazda.

Nadzieja - słowo, które czasem zdaje się być takie odległe. Są sytuacje, które po ludzku wydają się właśnie beznadziejne, trudne. Czasem są takie niespodziewane i pozytywne, ale czekanie na ich rozwój zdaje się wysysać całą nadzieję. Bo więcej jest pytań niż odpowiedzi. Do tego czasem nasza cierpliwość wystawiana jest na ciężką próbę. Można się załamać, a można jednak uchwycić się nadziei jaką jest Chrystus. Jemu oddać to, co czasem dla nas bywa trudne i wymaga od nas czekania. 

Nadzieja jest jak gwiazdy na niebie. Są przecież pochmurne noce, gdy zupełnie ich nie widać. A jednak wiemy, że one tam są. Sprawia mi zawsze wiele radości, gdy spacerując wieczorem z psem właśnie w takie bardziej pochmurne wieczory nagle dostrzegam ten nikły blask, maleńki punkcik. Uśmiecham się wtedy i wzruszam czasami. Bo pomimo różnych przeciwności, trudności, czasem zmęczenia, ale też tych dobrych chwil jest coś, co się nie zmienia. Gwiazdy wschodzą co wieczór na niebie, żyją swoim rytmem, które nadał im Pan Bóg i mogą cieszyć nasze oczy. Dają nadzieję, że Pan Bóg czuwa. 

Podobno Ignacy Loyola lubił patrzeć na rozgwieżdżone niebo. Wcale mu się nie dziwię. Bo to co Bóg uczynił jest piękne i dobre. I dobrze czasem pokontemplować dzieła Boga. Zobaczyć, jak genialny Stwórcą jest. Stworzył miliardy gwiazd, galaktyki i naszą planetę. Jak wielką ma w sobie kreatywność! Tyle stworzeń! Tyle roślin! Tyle kolorów! I w dodatku każdy z nas jest niepowtarzalny. Nie da się nas podrobić. Jesteśmy wyjątkowi i ukochani. I to także powinno napełniać nas radością i dawać nam nadzieję, że On nas nie zostawi. Skoro każdą z gwiazd woła po imieniu. A jednak to nas ukochał do końca. Nawet jeśli pierwsi rodzice narozrabiali, to Pan Bóg z nas nie zrezygnował i zrezygnować nie chce. Kocha do szaleństwa. 

Spójrzmy dziś w niebo z nadzieją. Może akurat uśmiechnie się do nas któraś z gwiazd. Podziękujmy dziś Bogu za piękno, które dla nas uczynił. A gdy zdaje nam się, że zaczyna nam brakować nadziei biegnijmy do Niego. uklęknijmy przed Najświętszym Sakramentem - Bogiem Żywym i powierzmy Mu wszystko. 

Myśl na dziś: "Zatem odwagi! Nadzieja nas uzupełnia, gdy wydaje nam się, że cierpliwość zawodzi" (św. Jan Bosko)