"Wieczność. Jaka dziwna moc kryje się w tym słowie. Powinno znajdować się wszędzie..."

Dziś obchodzimy święto Matki Bożej Anielskiej Porcjunkuli, które ściśle związane jest ze świętym Franciszkiem, z drugiej strony wspominamy bł. Augusta Czartoryskiego - księcia, salezjanina. Obie postacie są mi bliskie. Obydwoje wyrzekli się świata, by być bliżej Boga.

Każdemu zależało na zbawieniu dusz. Franciszek w kaplicy (kościółek Porcjunkula pod Asyżem) prosił Jezusa "aby wszyscy, po spowiedzi odbytej ze skruchą i po nawiedzeniu tej kaplicy, mogli otrzymać odpust zupełny i przebaczenie wszystkich grzechów".

August wstępując do nowicjatu zobaczył słowa:  "Bóg, dusza, wieczność". Słowo "wieczność" było mu bliskie.

"Jedna rzecz jest tylko konieczna: zbawienie duszy"- do tych słów książę wracał bardzo często. 

Wieczność - słowo, które trudno nam sobie wyobrazić, a które powinno do nas codziennie przychodzić i które powinniśmy rozważać.

Na ile o niej myślimy?

I czy jesteśmy na nią gotowi? 

Jakie życie zostawimy za nami?

Ostatnie dni znów uczą pokory i dostrzegania kruchości życia. 

Doceniajmy te wszystkie dobre momenty, bądź blisko Jezusa i tych, których kochamy. Przypominajmy im, że są kochani. To ważne. 

Myśl na dziś:  "Wieczność. Jaka dziwna moc kryje się w tym słowie. Powinno znajdować się wszędzie..." (bł. August Czartoryski).